Biyobozunur Plastik bakteriler, mantarlar, vs. gibi doğada mevcut bulunan mikroorganizmaların zaman içindeki eylemlerimden dolayı çürüyecektir. “Zehirli artık bırakmama” şartı haricinde bozunmanın ne kadar zamanda gerçekleşeceği ile ilgili bir sınırlama yoktur.

Biyobozunur plastikler, doğal aerobik (kompostlama) ve anaerobik ortamlarda (atık gömme alanı) ayrışacak olan plastiklerdir. Plastiklerin biyobozunumu ortamdaki mikroorganizmaların, plastik filmlerin moleküler yapısını çevreye daha az zararlı, ağır, humus benzeri bir malzeme üretecek şekilde metabolize etmeleri sağlanarak gerçekleştirilebilir.

Şişirme maddeleriyle birleştirilmiş biyoaktif bileşiklerin kullanımı ısı ve nemle birleştikleri zaman plastiğin moleküler yapısını genişleterek biyoaktif bileşiklerin plastiği metabolize ve nötralize etmelerini sağlar.

Biyobozunur plastikler tipik olarak iki şekilde üretilir: Enjeksiyon kalıplılar (katı, 3B şekiller), tek kullanımlık yiyecek servis eşyaları ve filmler, organik meyve ambalajı ve yaprak ve çimen toplama torbalarıyla zirai malçlar.

Amerika Birleşik Devletleri’nde, ASTM uluslararası biyobozunurluk standartlarını belirleyen yetkili makamdır.  Bu standartların denetlenmesi sorumluluğu da Çevrede Bozunur Plastikler ve Biyotabanlı Ürünler Komitesi D20.96’ya düşmektedir Mevcut ASTM standartları standart şartnameler ve standart test yöntemleri olarak tanımlanır. Standart test yöntemleri, plastikler üzerindeki belirli biyobozunurluk testlerinin kolaylaştırılması için belirli test parametrelerini belirlerken standart şartnameler bir geçer-kalır senaryosu üretir.

Hâlihazırda, çoğunlukla kompostlama tipi ortamlardaki biyobozunur plastikleri ele alan bu türden üç ASTM Standart şartnamesi bulunmaktadır:

Kompostlanabilir Plastikler için ASTM D6400-04 Standart Şartnamesi  

Kağıt ve Diğer Kompostlanabilir Substratlar Üzerine Kaplama Olarak Kullanılan Biyobozunur Plastikler için ASTM D6868 – 03 Standart Şartnamesi

ve Deniz Ortamında Yüzmeyen Biyobozunur Plastikler için ASTM D7081-05 Standart Şartnamesi

Bunların dışında Biyoesaslı malzemeler için ASTM D6866 yöntemi biyoplastiklerin biyolojik olarak türetilmiş içeriklerinin belgelendirilmesi için geliştirilmiştir.

Hâlihazırda, anaerobik ortamlar için en hassas standart test yöntemi Yüksek Katı Maddeli Anaerobik Çürüme Şartları Altında Plastik Malzemelerin Anaerobik Biyobozunumunun Belirlenmesi için ASTM  D5511 – 02 Standart Test Yöntemidir. Anaerobik ortamların test edilmesi için bir başka standart test yöntemi de Hızlandırılmış Atık Gömme Koşulları Altında Plastik Malzemelerin Anaerobik Biyobozunumunun Belirlenmesi için ASTM D5526 - 94(2002) Standart Test Yöntemidir.

Uygun şartlar altında biyobozunur plastikler mikroorganizmaların onları metabolize edebilecekleri noktaya kadar bozunabilirler. Petrol bazlı bozunur plastiklerin bozunması daha önce depolanmış olan karbonun karbondioksit olarak salınmasına neden olur.

“Biyobozunur plastik” terimi çoğunlukla biyobozunacak gibi görünen, özel olarak değiştirilmiş petrokimyasal bazlı plastiklerin üreticileri tarafından kullanılmaktadır.  Polietilen gibi geleneksel plastikler ultraviyole (UV) ışık ve oksijenle bozunur.  Bu süreci önlemek için üreticiler sabitleyici kimyasallar katarlar.  Ancak, plastiğe bir bozunum başlatıcısı katmakla kontrollü UV/oksidasyon bozunumu sağlamak mümkündür.  Bu tür plastik “bozunur plastik” ya da “Pro-Oxidant” plastik veya “fotobozunur” plastik olarak adlandırılabilir, çünkü bozunma süreci mikroplar tarafından başlatılmaz.  Bazı bozunur plastik imalatçıları bozunmuş plastik artıklarının mikropların saldırına uğrayacağını iddia etseler de bu bozunabilir malzemeler ASTM D 6400 ve EN13432 ticari kompostlama standardının gereksinimlerini ne yazık ki karşılamamaktadırlar.